Onderhandelingen over een samenwerkingsovereenkomst tussen de EU en Interpol
De Nederlandse regering presenteerde vorige week haar toekomstagenda internationaal offensief tegen georganiseerde criminaliteit, waarin de behoefte uiteen werd gezet om de mondiale vertakking van de Nederlandse georganiseerde misdaad te bestrijden met meer en moderne vormen van internationale samenwerking. Ook in Unie verband staat de bestrijding van criminaliteit blijvend hoog op de agenda. In de komende jaren worden namelijk een aantal nieuwe EU-datasystemen uitgerold ter ondersteuning van politie- en justitiediensten en onze grensbewaking. Ook Europol, het EU-agentschap voor Europese politiesamenwerking, heeft met de recente uitbreiding van haar mandaat meer instrumentarium gekregen om lidstaten te ondersteunen in de bestrijding van criminaliteit.Om de Europese informatiepositie verder te verbeteren heeft de Europese Commissie nu voorgesteld om een nieuw samenwerkingsakkoord af te sluiten met de Internationale Criminele Politieorganisatie, beter bekend onder de naam Interpol. Met 194 lidstaten is het de grootste intergouvernementele organisatie van criminele politie ter wereld. In haar 18 databanken zit veel nuttige informatie over personen betrokken bij criminele feiten, wapens en gestolen goederen, waaronder ook reisdocumenten. Rode draad in het beoogde samenwerkingsakkoord is betere, snellere, en modernere uitwisseling van informatie. Zo zal het mogelijk worden om aan de buitengrenzen van de Unie iemands reisdocument automatisch te controleren tegen een aantal EU- en Interpoldatabanken. Het Europees Parlement ondersteunt de plannen van de Europese Commissie maar stelt wel haar eisen. Er worden bijvoorbeeld concrete acties van Interpol verwacht om het herhaalde misbruik van zijn systeem van red notices door lidstaten als Rusland en Wit-Rusland voor politieke doeleinden aan te pakken. Daarnaast zijn er een aantal gevoelige zoekopdrachten in de Interpol-databanken die zodanig moeten worden uitgevoerd dat er geen informatie wordt onthuld aan de eigenaar van de Interpol-signalering. Dit wordt gedaan om bijvoorbeeld een politiek vluchteling die op zoek is naar internationale bescherming in de Europese Unie te beschermen tegen represailles van zijn of haar land van afkomst.
